Soms is 't leven te verbazingwekkend voor woorden.
Een maand geleden gingen we naar het Museum aan de Stroom in Antwerpen (aanbevolen!).
We hadden het bezoek aan de tentoonstelling over Le Corbusier en de stad die hij in India bouwde, Chandigarh, zo lang uitgesteld dat we nog één weekend hadden om er naar toe te gaan.
Wij naar Antwerpen.
Wij naar de tentoonstelling. Moet ik ook nog een keer over bloggen want die was heel interessant, maar uiteindelijk zo deprimerend - Le Corbusier bouwde een betonnen Bijlmer in tropisch India - dat we op een andere verdieping van het museum naar de tentoonstelling Feest! gingen om weer wat op te vrolijken. Dat gebeurde, vooral toen we in een zaal kwamen waar een gigantisch draaiorgel stond. Denk 8 meter lang en 3 meter hoog.
Dat bleek een dansorgel te zijn, indertijd reuze populair in België. Alleen het dansorgel draaide niet, dus we pakten een koptelefoon om misschien wat muziek te horen. Geen muziek, wel de mededeling dat er in Herzeele een café was met drie (drie!) dansorgels waar iedere zondag op gedanst werd.
Dat geloof je dus niet, maar van het idee werden we wel echt blij.
We hebben uitgezocht waar Herzeele lag (nog nooit van gehoord, het ligt ongeveer 30 km landinwaarts van Duinkerken), er bleek inderdaad elke zondag gedanst te worden en we besloten dat we daar toch echt eens naar toe moesten.
Dat hebben we dit weekend gedaan. Echt, we hebben véél meegemaakt op dansgebied, maar in een Café in Noord-Frankrijk op draaiorgels dansen, nee.
De meeste mensen dansten trouwens niet. Die zaten gezellig een biertje te drinken en vertrokken na een uurtje. Wij dansten wel, al bleef het beperkt tot quicksteps - de meeste draaiorgelmuziek is in een straffe vierkwartsmaat - één tango en één slow fox. Maar wat een ervaring!
Een maand geleden gingen we naar het Museum aan de Stroom in Antwerpen (aanbevolen!).
We hadden het bezoek aan de tentoonstelling over Le Corbusier en de stad die hij in India bouwde, Chandigarh, zo lang uitgesteld dat we nog één weekend hadden om er naar toe te gaan.
Wij naar Antwerpen.
Wij naar de tentoonstelling. Moet ik ook nog een keer over bloggen want die was heel interessant, maar uiteindelijk zo deprimerend - Le Corbusier bouwde een betonnen Bijlmer in tropisch India - dat we op een andere verdieping van het museum naar de tentoonstelling Feest! gingen om weer wat op te vrolijken. Dat gebeurde, vooral toen we in een zaal kwamen waar een gigantisch draaiorgel stond. Denk 8 meter lang en 3 meter hoog.
Dat bleek een dansorgel te zijn, indertijd reuze populair in België. Alleen het dansorgel draaide niet, dus we pakten een koptelefoon om misschien wat muziek te horen. Geen muziek, wel de mededeling dat er in Herzeele een café was met drie (drie!) dansorgels waar iedere zondag op gedanst werd.
Dat geloof je dus niet, maar van het idee werden we wel echt blij.
We hebben uitgezocht waar Herzeele lag (nog nooit van gehoord, het ligt ongeveer 30 km landinwaarts van Duinkerken), er bleek inderdaad elke zondag gedanst te worden en we besloten dat we daar toch echt eens naar toe moesten.
Dat hebben we dit weekend gedaan. Echt, we hebben véél meegemaakt op dansgebied, maar in een Café in Noord-Frankrijk op draaiorgels dansen, nee.
De meeste mensen dansten trouwens niet. Die zaten gezellig een biertje te drinken en vertrokken na een uurtje. Wij dansten wel, al bleef het beperkt tot quicksteps - de meeste draaiorgelmuziek is in een straffe vierkwartsmaat - één tango en één slow fox. Maar wat een ervaring!
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.