There's a cafe in France were you can dance. On a dance organ!

We're deep into ballroom dancing - well, you must know about that by now 😁

By lucky chance - long story - we found out there's a cafe in 'deepest French countryside' where you can dance on music played by dance organs.

Hm, you might not know about this special phenomenon. See my photos, a bit hard to explain..
In Holland we have a tradition of small mechanical organs that play uptempo tunes on the street, just for the fun of passers-by.
In Belgium they've taken the organ to a higher, hence bigger, level: they built organs 8m wide and 3 m high. They're called dance organs and they were highly popular when people still came together to dance.

Now this cafe in France, just across the Belgium border. Every Sunday the floor is open to dance. They haven't got one of these huge organ but three (!) and they successively play upbeat four beat music. Think Quicksteps, Tangos and Slow Foxes.
We were there on Quatorze Juillet. We danced for two hours and had the time of our lives.
Never done someting this weird - no: this special!

Je gaat naar Noord-Frankrijk en daar ga je dansen. Op draaiorgels!

Soms is 't leven te verbazingwekkend voor woorden.

Een maand geleden gingen we naar het Museum aan de Stroom in Antwerpen (aanbevolen!).
We hadden het bezoek aan de tentoonstelling over Le Corbusier en de stad die hij in India bouwde, Chandigarh, zo lang uitgesteld dat we nog één weekend hadden om er naar toe te gaan.
Wij naar Antwerpen.

Wij naar de tentoonstelling. Moet ik ook nog een keer over bloggen want die was heel interessant, maar uiteindelijk zo deprimerend - Le Corbusier bouwde een betonnen Bijlmer in tropisch India - dat we op een andere verdieping van het museum naar de tentoonstelling Feest! gingen om weer wat op te vrolijken. Dat gebeurde, vooral toen we in een zaal kwamen waar een gigantisch draaiorgel stond. Denk 8 meter lang en 3 meter hoog.

Dat bleek een dansorgel te zijn, indertijd reuze populair in België. Alleen het dansorgel draaide niet, dus we pakten een koptelefoon om misschien wat muziek te horen. Geen muziek, wel de mededeling dat er in Herzeele een café was met drie (drie!) dansorgels waar iedere zondag op gedanst werd.

Dat geloof je dus niet, maar van het idee werden we wel echt blij.
We hebben uitgezocht waar Herzeele lag (nog nooit van gehoord, het ligt ongeveer 30 km landinwaarts van Duinkerken), er bleek inderdaad elke zondag gedanst te worden en we besloten dat we daar toch echt eens naar toe moesten.

Dat hebben we dit weekend gedaan. Echt, we hebben véél meegemaakt op dansgebied, maar in een Café in Noord-Frankrijk op draaiorgels dansen, nee.

De meeste mensen dansten trouwens niet. Die zaten gezellig een biertje te drinken en vertrokken na een uurtje. Wij dansten wel, al bleef het beperkt tot quicksteps - de meeste draaiorgelmuziek is in een straffe vierkwartsmaat - één tango en één slow fox. Maar wat een ervaring!

Quatorze Juillet and the defilé - in Lille!

We planned our trip to France in the weekend of Quatorze Juillet. 

We'd been there once before - in Paris! - where we saw the famous defilé on the Champs Elysee.
It was very impressive although for me, on the pacifist side of the spectrum, a bit too much with the proud presenting of all the war equipment. Those anti-aircraft guns, they're really forbidding.
All in all I found it rather aggressive, even a bit frightening.
That might well be the whole idea of the Parade, come to think of it.

Now we were in Lille and after watching the defilé IRL on tv we lined up for the Lille version. Groups marched by, proudly showing their colours. Then there was a bit of a gap in the proceedings.
Cars arrived: the parade of the emergency services.
The police. The ambulances. A couple of tanks. The fire brigade.
6 men on bicycles. Everyone applauded and it all felt much warmer then the Paris version. We stayed till the end (see the last picture!).

a magnificent museum: Louvre Lens

When in Paris visiting the Louvre is, of course, a must see - well, you know what I mean.
A couple of years ago we finally managed to visit the museum without the droves of visitors - here's my tip: last week of November.
We were baffled by the sheer size of the museum: the endless rooms, all the famous paintings and all the famous artworks - even caught a glimse of La Gioconda, surrounded by all the other visitors. They were picturing themselves with Mona Lisa in the background. A fine example of the Selfie Culture, will include a picture of it when I have time to blog about it.

Here comes Lens: a mining city in Northern France, not a very affluent region with the mines closed and the textile industry gone.
The Government came with the brilliant plan of opening a dependance of the Louvre museum here.

Now there's a truly magnificent state of the art museum, surrounded by a very beautiful, modern garden, following the lines of the disused coal mine the museum is built upon.

Inside the museum a wide, bright hall with a very interesting selection of artworks - 'La Galerie du Temps' starting around 5000 BC and ending in (almost) modern times France.
It took us by surprise that some centuries old statues looked definitely Art Deco while some statues we thought very much Roman were 2000 years older.
You suddenly get an idea of the continuing story (art)history is. Must show you a couple of our finds!